Japonya intihar oranının en yüksek olduğu ülkelerden biri. Bunda hiç kuşkusuz Japonya’da tarih boyunca intiharın bir günah ya da yanlış bir davranış olarak görülmemesinin hatta seppuku geleneğinin de etkisiyle onurlu ve sorumluluk sahibi bir insanın yapacağı bir şey olarak kabul edilegelmiş olmasının etkisi vardır. Japonya’da trenlerin önüne atlayarak intihar etmek o kadar yaygın ki intihar eden kişinin ailesinden ulaşım aksadığı için tazminat alınıyor. Japon edebiyatında ve yazarlar arasında intiharın yaygınlığından daha önce söz etmiştim. Japonya aynı zamanda hükümetin intihara karşı en ciddi mücadele yürüttüğü ülke. “İntihara Karşı Beyaz Dosya” denilen 9 adımlık bir planla 2017 yılına kadar intihar oranının %20 düşürülmesi amaçlanıyor. İntiharı önlemek için uygulanan yöntemler arasında telefonla yardım hatlarının kurulması ve favori intihar mekanı olarak görülen yerlere intihardan caydırıcı notların bulunduğu panolar koyulması gibi şeyler yer alıyor. (Welcome to the NHK‘in sonunu hatırlayınız.)
Öte yandan intiharı kolaylaştıran internet siteleri, insanların tanışıp birlikte intihar etmek için anlaştığı forumlar ve intihar yöntemlerini anlatan kitapların varlığı hükümetin işini zorlaştırıyor. 1993’te ilk defa yayımlanan ve en çok satan kitaplardan biri haline gelen Kanzen Jisatsu Manyuaru (İntihar Rehberi/ The Complete Manual of Suicide) isimli kitap başlıca intihar yöntemlerini artıları ve eksileriyle anlatıp, insanların kendilerine uygun olan yöntemi seçmelerine yardımcı oluyormuş. Kitap ayrı başlıklar altında aşırı doz, kendini asma, yüksek bir yerden atlama, araba çarpması, gaz zehirlenmesi, elektirik çarpması, boğulma, kendini yakma, donma ve bilekleri kesme yöntemlerini, ne kadar acı verdikleri, hazırlanma için ne kadar uğraş gerektirdikleri, cesedin nasıl görüneceği ve ölümcüllük derecelerini göz önüne alarak değerlendiriyormuş. Kitabın bazı popüler intihar yöntemlerinin ölüm şansının ne kadar düşük olduğunu gösterdiği için ölümle sonuçlanan intihar teşebbüslerinin oranını arttırmış olabileceği düşünülüyormuş.
Kitapta Fuji Dağı’nın eteklerinde bir orman intihar etmek için mükemmel bir yer olarak gösteriliyormuş ve kitabın çıkmasından sonraki 6 yıl içinde orda 74 ceset bulunmuş. 99 yılında Tokyo’da intihar eden iki gencin yanında kitabın bir kopyası bulununca polis kitabın satışının en azından 18 yaşından küçüklere yasaklanmasını istemiş. Yazar kitabın kapağına 18’inden küçüklere uygun olmadığına dair bir uyarı konulmasından hiç hoşnut değilmiş, “Herkesden çok onların ihtiyacı var. İnsanların intiharın yanlış bir şey olmadığını anlamaları önemli. Kendini öldürmek her bireyin hakkıdır, ve hangi yasayı uygularsanız uygulayın bunu engelleyemezsiniz.” açıklamasında bulunmuş. Kitap hala daha basılıyor hatta kitabın yazarı Wataru Tsurumi “‘Bizim’ İntihar Rehberimiz” adlı ikinci bir kitap çıkararıp aldığı hayran ve nefret mektuplarını paylaşmış.
Kitaptaki yöntemleri deneyip başarılı olamadıkları için acı içinde yardım hatlarını arayan insanların olduğu bildirilmiş. Peki bu kadar tehlikeli bir kitap neden yasaklanmıyor? Çünkü Japonya’daki sansür yasaları bu kitabın yasaklanmasına yetecek genişlikte değil, tıpkı olması gerektiği gibi. Yazarın başkalarının acıları sayesinde köşeyi dönmüş bir çeşit sosyopat olduğundan şüphelensem de insanların kendi hayatlarına son verme hakkına sahip oldukları konusunda kendisine katılıyorum. Artık yaşamak istemediğine karar vermiş birinin en acısız ve etkili intihar yöntemlerini öğrenmek hakkıdır. Japonya’nın intihar kitaplarını ve sitelerini yasaklamadan intiharla mücadele etmesi takdir edilesi bir durum bence.
Bu yazı ilginizi çektiyse şuna da bir bakın: Japonlarda Kan Grubu İnancı
ictenchan 
vay be diyorum çok ilginç.. gecenin bir yarısı yeni şeyler öğrenmek güzel oldu.. ellerine sağlık yazı için..
teşekkürler ^^
“Yazarın başkalarının acıları sayesinde köşeyi dönmüş bir çeşit sosyopat olduğundan şüphelensem de insanların kendi hayatlarına son verme hakkına sahip oldukları konusunda kendisine katılıyorum. Artık yaşamak istemediğine karar vermiş birinin en acısız ve etkili intihar yöntemlerini öğrenmek hakkıdır. Japonya’nın intihar kitaplarını ve sitelerini yasaklamadan intiharla mücadele etmesi takdir edilesi bir durum bence.” Sonuna kadar düşüncelerine katlıyorum, böyle bir kitaptan haberim yoktu, teşekkür ederim bu ilginç ve bilgilendirici yazı için.
ben teşekkür ederim :) yazının ilginç bulunmasına çok sevindim.
Yazıyı başlarda okurken “Ee yasaklansa ya?” diye geçirirken son paragrafı okuyunca kendimden utandım :) İntihar konusundaki düşüncelerine katılıyorum ama bu ve benzer konulu kitaplar yasaklanmasa bile popülaritesini azaltacak girişimlerde bulunmalı diye düşünüyorum.
Ayrıca Japonya’da insana verilen değerin sözde olmadığını duymak beni mutlu ediyor nedense, söylemeye dilim varmıyor ama, bizdeki bu zihniyeti gördükçe.. :)
maalesef ki ben hükümetin intihar karşıtı çabasını insana verilen değerden çok “çalışma çağındaki genç, sağlıklı insanlarımız sapır sapır intihar ediyor, iş gücüne, ekonomiye katılmıyor” endişesi olarak yorumluyorum biraz. Tabii gerekçesi ne olursa olsun yapılması gerekeni yapıyorlar.
Bu da devletin insana değer verme biçimi işte :P
Aklıma Gunnm’deki Salem’in intihar kulübeleri geldi. Sıradan bir günde kimse kimsenin bu kulübelere gidip çıkmıyor olmasını umursamadan hayat devam ediyordu. Bunun düşlenmiş bir şey değil de Japonya’nın mevcut bir halinin abartılı anlatımı olduğunu tahmin ettim ama günümüzde bunu ‘öğreten’ bir kitabın herkesçe satın alınabiliyor olduğundan haberdar değildim.
Kişisel görüşüm herkesin her yükü kaldıramayacağı ve yardım istemeyi öğrenmesinin bir şart olduğu yönünde. Ne kadar muhtaç ve sefil bir halde olunursa olunsun, yaşamaya devam edebilmek asıl onurlu ve gurur verici davranış olmalı. İntihar etmek her canlının bir hakkı. Ancak ortada söz konusu bir fedakarlık yoksa ise mutlak zayıflıktır.
Bununla beraber, nasıl bireylerin uyuşturucu kullanması veya alkol tüketmesi de haklarıysa, ölüm hakkı da ancak o kadar haktır. Çünkü ortada kişinin kendisine verdiği hasardan daha büyük bir zarar var. Hiç doğmamış nesillerin yaşama hakkını ellerinden almak, kişisel gen havuzunun ancak ve ancak, sonraki bireylere aktarılmasının manasız olduğuna aklı selim bir şekilde karar verilirse mantıklı bir seçenek sayılabilir.
Her şey bir yana, kitabın yazarının yasal bir seri katil olduğu kanısındayım.
yasal seri katil güzel bir tanımlama olmuş, özellikle 18 yaşından küçüklere serbest olması konusundaki ısrarını göz önüne alırsak (hem de yanında kitapla ölü bulunmuş ortaokul öğrencileri olduğu biliniyorken) yetişkinler için aynı şeyi söylemem ama duyguların ve düşüncelerin bu kadar değişken olduğu bir çağlarında çocukların bu kitabı okumaları doğrudan intihara özendirmedir.
genom ve doğmamışların yaşam hakkı meselesine girersek konu sanki doğum kontrol yöntemlerine ve masturbasyona karşı olan koyu katoliklerin yönüne doğru ilerleyecek gibi geliyor bana. evet kişilerin kendine verdiği zarardan daha fazlası var ama bu sadece topluma verilmiş ekonomik bir zarar.
Fikrimi oraya götürmeyi düşünmedim çünkü tek söylemek istediğim şey kişinin sadece yaşadığı müddetçe, tecrübelerini, görüşlerini, hayat anlayışını ve sevgisini de evlatları ile sürdürebileceği idi. “Doğumdan sonra ebeveynler ölsünler” de demek istemiyorum yani. Öte yandan bana kalsa her çocuk doğar doğmaz ailelerinden sırf bu iş için yapılandırılmış bir kurumca teslim alınır. Çünkü aileler her zaman çocuklarına yarardan fazla zarar verirler.
Ekonomik zarar konusunda aslında katılmıyorum, bu dünyanın daha az insana ihtiyacı var. Bir ülkenin veya milletin zararı olabilir ama dünya insanlığı için hava hoş.
İntiharı bir fedakarlıkla meşru kılabiliyorsak, yaşamayı da aynı koşula bağlayabiliriz sanki. Üstelik seçim yapma “hakkına” sahip olmadığımız bir durumdur yaşamak. İnsan insan için midir, insan toplum için midir’e kadar yolu var bu tartışmanın.
Ben de “öğreten” kalıbına taktım yazıyı okuyunca ama hem seninle hem de içten ile ayrışıyoruz bu öğreti faslında. Yahu intihar etmeyi düşünen biri bunu neden öğrensin… yanlış oldu, intihar neden öğrenilebilen bir şey olsun? İntiharın zıttı “yaşam” adına zibilyon tane yazılan “101 adımda daha x biri olun” kitapları ne kadar abuk bir amaç güdüyorlarsa Kanzen de sadece tersten okuma yaparak aynı amacı gütmüş, diye düşünüyorum. Kendi hayatıma son vermeyi seçtikten sonra “intiharda bu aralar en trendy mekan neresi ola ki” ya da “çok acımayanından ortaya bir karışık yapayım” diye alıp bu kitabı mı okumalıyım? Bırak bari onun özgürlüğünü doya doya yaşayayım… öleyim :)
Sonuçta insanlar değişmez, yalnızca dönüşürler. Kitaptan, filmden, sohbetten vs. bir insanın nasıl olacağını/öleceğini “öğrenmesi” bana bu yüzden çok saçma geldi. Satış rekorları kırmış, ne desem boş tabii.
İntiharı meşru kılacak bir koşul değil elbette fedakarlık. Totalde tüm intihar sebepleri bir zayıflık iken, fedakarlık bir erdem olduğu için, onu bunun dışında tutarak bugüne kadar bu onuru yaşamış merhumların haklarını yemek istemediğimi izah etmek istedim.
Söz konusu kitap zaten başarısız olsaydı ne İçten onunla ilgili bir yazı yazardı ne de biz burada yorum yapıyor olurduk. Kişisel gelişim kitapları da dünya çapında milyonlarca satabiliyorlar çünkü insanlar inanmak istediğimiz kadar zeki değiller.
İnternetten indirseler ya :P
bak öğrenmişler ki ölümle sonuçlanan intihar oranları artmış:P ama gerçekten insanın kendini öldürmesi o kadar kolay değil gibi geliyor bana, iyi biyoloji, tıp, -kullanacağın yönteme göre- fizik, kimya bilgisi gerektirebilir. yoksa öleyim diye yanlış kattan atlayıp bir 50 yıl daha felçli ya da bitkisel hayatta yaşatılabilirsin.
onkemker uzunca bir suredir alinsa ve uygulamaya konsa da son 10 yilda her yil en az 30000 kisi intihar ederek oluyor. ve bu sayi ne yazikki azalacagina artiyor. her gun 100 kisinin olmesi ya da her gun 100 ailenin perisan olmasi…
alinacak onlem ne olursa olsun, sistemdeki intihara surukleyen sebepleri azaltmadan, tabela ile intihardan vazgecirmek cok yersiz…
Yaptıkları tek önlem tabela olsa dahi önemli bir adım bence ki devletin yapabileceği şeylerin de bir sınırı olduğunu düşünüyorum.
Ailesindeki olaylar nedeniyle intihar etmek isteyen gence devlet sebep azaltıcı ne yapabilir ki? Colorful’daki gibi küçük bir çocuk onlara bir şans daha verse keşke :)
yersiz demeyelim ama biraz haklısın devlet tabela gibi önlemlerle intiharı azaltsa bile geriye boş bir kabuk gibi yaşayan mutsuz insanlar bırakıyor muhtemelen. ama sistemin çarklarını döndürdükleri sürece insan olmuş, zombi olmuş, kimin umrunda? onlar insanlarla değil istatistiklerle ilgili, insanların intihar ediyor olması değil rahatsız oldukları, ÇOK FAZLA insanın intihar ediyor olması.
sicak sicak 2011 verileri…
“30,513 people took their own lives, which was 1,177 fewer than in 2010. Of the total, 20,867 were men and 9,646 were women”
http://www.japantoday.com/category/national/view/no-of-suicides-surpasses-30000-for-14th-year-in-a-row-in-2011
dün görmüştüm ben de o haberi (japantoday açılış sayfam çünkü :P) artışın nedenlerine dair birşeyler yazmamışlar maalesefki. ama afetten etkilenen bölgelerde intihar oranının düşmüş olması düşündürücü.
bişey sorucam sizce intihar da bi kader değil mi onu geçtim allaha bir an önce kavuşmak için intihar eden de war peki bunların sonu ne oluyor bence yeterince bilinçlendirilmioruz deil mi???
yani en azından ben öyle düşünüorum ne kadar müslümanda olsak bu konuda biri fikir vermeli
çünkü akıllı bir dünyada yaşamıoruz üstelik aklımıza giren o kadar İNSANLAR war ki insanıda geçtim insan bir süreden sonra sıkılıor bu yüzden yaşamanın güzellikleri anlatılmalı ama öyle bir hayat yaşıoruz ki içinde hiç mutluluk uğramayan ama isyanında hayatımızdan hiç çıkmayan madem psikloji okuyan bu kadar insan war neden onlar bu konuda hiç eğitilmior BENCE İNSANLIK İÇİN YAPILAN ÇOĞU ŞEY BENCİLLİKTEN OLUOR KİMSENİN İNSANLIK İÇİN YAPTIĞI BİŞEY YOK BENCE……..
Eylül kaderi yanlış anlıyorsun, kader Allah’ın yapacağımızı bilmesidir esasen yapacağımızı biz seçeriz ama.Anne babamızı seçmek hangi ülkede doğacağımızı belirlemek seçim şansımız olmayan konulardır.Seçme şansımız olmadığından bunlardan sorumlu da olmayız ama mesela günah işlemekte ya da intiharda seçme şansımız vardır bu konularda irademizi kullanabiliriz bunlarda yanlışı seçmek bizi günahkar/kötü yapar.
Allah’a bir an önce kavuşmak için intihar edilmez ayrıca İslam’a göre bedenimiz emanettir bizim değildir dolayısıyla intihar etme hakkımız yoktur haramdır.Detaylı bilgi için intiharın neden haram olduğunu güvenilir bir dini kaynaktan araştırabilirsiniz.Umarım faydalı olmuştur, açıklayabilmişimdir.
bu kitabın türkçesi var mı varsada nereden temin edebilirim.
yok. türkiye’de yayımlanmasına izin verileceğini de sanmam. hatta ben internette ingilizce çevirisini bile bulamadım, kesin biri çevirmiştir diye düşünmüştüm. bu arada ufuk, meraktan okumak istiyorsun değil mi kitabı? bu yazıya acısız intihar yöntemlerini arayarak gelen insanlar olduğu için endişelenmeye başladım, yazıyı kaldırsam mı diye düşünüyorum.
harika bir yapıt. kitabı bulan var mı. dünya da çok ilginç şeyler var araştırıp bakmak lazım.